Het grote misschien - John Greene

Het boek vertelt het verhaal van Miles Halter, een jongen van een jaar of zestien, en zijn eerste jaar op kostschool in Alabama. Ik heb altijd een beetje moeite met de vertaling van verhalen over jongeren uit het Amerikaans. Ik vind ze altijd zo vreemd vertaald. Het Amerikaans schemert erdoorheen, maar klinkt vreemd in het Nederlands. Ook al ben je dat met me eens bij het lezen van de eerste pagina’s, lees vooral door, want je went er wel aan en het boek is zeker de moeite waard. Het eerste dat me aan het verhaal aansprak was het ik-perspectief, omdat je zo de diepste gevoelens en ideeën van het hoofdpersonage leert kennen. En op een realistische manier: Miles is over het algemeen heel aardig, maar kan ook ineens kribbig zijn, Miles is verliefd op Alaska Young en bewondert haar, maar haat haar impulsiviteit. Zo zijn echte mensen, hun gevoelens en gedachten zijn nu eenmaal vaak tegenstrijdig. Zo leer je in dit boek een echt mens kennen, en dat ook nog in een erg interessante periode in zijn leven: zijn eerste jaar op kostschool waar hij nieuwe mensen leert kennen en nieuwe dingen meemaakt. Spannende, grappige, gewone en verdrietige dingen, maar wat deze gebeurtenissen gemeen hebben is de manier waarop ze beschreven worden: vanuit de slimme, realistische en grappige analyse van Miles, die in het middelpunt van de gebeurtenissen staat, zelf. Dit zorgt ervoor dat je je bijna deel van zijn vriendengroep voelt. Dit riep bij mij herinneringen op aan mijn eigen schooltijd en de manier(en) waarop ik mezelf en mijn vrienden zag en de gedachte dat ik het misschien best wel eens mis gehad heb. Dat effect van het verhaal vond ik erg leuk en maakte dat ik het heel jammer vond dat het boek uit was. Want hoe zal het Miles verder vergaan?