Mee met Aeneas door Imme Dros

In “ Mee met Aeneas” vertelt Imme Dros een verhaal op een nieuwe, haar eigen, manier dat in de eerste eeuw voor christus door de Romeinse dichter Vergilius is geschreven. Imme Dros heeft eerder verhalen uit de oudheid opnieuw verteld. Odysseus: een man van verhalen, Ilios: het verhaal van de Trojaanse oorlog en Griekse mythen zijn hiervan voorbeelden. Hier beschrijft Dros de lotgevallen van de Trojaanse zanger Arion die nadat Troje door de Grieken veroverd is, vlucht met een groep Trojanen onder leiding van de Trojaanse prins Aeneas, op zoek naar een plaats waar zij een nieuw leven kunnen beginnen, een nieuwe stad kunnen stichten. Een van de belangrijkste kenmerken van de boeken van Imme Dros heb ik altijd haar humor gevonden en in dit boek is het niet anders. Deze humor maakt dat het verhaal heel vlot verteld wordt, dat het snel wegleest. Stiekem echter blijft daarbij het verhaal en het prachtige taalgebruik van de oorspronkelijke schrijver overeind. Met mooie woorden en vergelijkingen. Bovendien maakt Dros het oorspronkelijke verhaal interessanter en spannender doordat ze het verhaal laat vertellen door de zanger, een jongen van een jaar of zestien, waardoor de vele dingen die er in het verhaal gebeuren dingen worden die hij meemaakt. Dat verschil is cruciaal, er gebeurt niet zomaar iets, hij maakt het mee en het voelt, doordat je erbij leest wat hij ervan vindt en erbij voelt, alsof je er zelf bij bent. Zo is het iedere keer weer spannend als ze bij een vreemde kust aanmeren met hun schip, wat zullen ze daar vinden? En de grote vraag blijft natuurlijk of ze op een dag een nieuwe plaats vinden om een stad te stichten? En zal Arion de Trojaanse prinses Kassandra ooit nog terugzien, of vergeten?